Descendants of The Great Cholas – சோழனின் வாரிசுகள்

சோழர்களின் குல தெய்வக் கோயிலான சிதம்பரம் நடராஜர் கோயிலில் அக் காலத்தில் வன்னிய குல க்ஷத்ரிய அரசர்களான பிச்சாவரம் சோழர்களுக்கு நடைப்பெற்ற முடிசூட்டு விழாவை “வேடிக்கை பார்க்க” மற்றும் “வேலை செய்ய” வந்தவர்களின் வாரிசுகள் தான் இப்போது தங்களை “சோழ மன்னர்களின் வாரிசுகள்” என்று எவ்வித சான்றுகளும் இல்லாமல் பொய் சொல்லுகிறார்கள்.
முடிசூட்டு விழாவின் போது, தில்லை அம்பலத்தின் பொற்கூரையில் இருக்கும் “பஞ்சாட்சரப் படியில்”, தில்லை வாழ் அந்தணர்கள் பிச்சாவரம் சோழ மன்னர்களை அமரவைத்து, எம்பெருமானுக்குஅன்றாடம் செய்யப்பெறும் வலம்புரி சங்கால் “திருஅபிஷேகம்” செய்தபிறகு மந்திரங்கள் எழுதப்பெற்ற பனைஓலையை மன்னருக்கு நெற்றியில் பட்டமாக கட்டுகிறார்கள்.
தில்லை வாழ் அந்தணர்கள் முடிசூட்டு விழாவின் போது, பிச்சாவரம் சோழ அரசர்களுக்கு “வளவன் வாழ்க” என்று “மணிமுடி சூட்டுகிறார்கள்”. அதன் பிறகு புலிக்கொடியை பிச்சாவரம் சோழ மன்னர்களுக்கு கொடுக்கிறார்கள். இத்தகைய “புலி கொடி” தான் உண்மையான சோழர்களின் புலிக்கொடியாகும்.
முடிசூட்டு விழாவின்போது, சோழர்களின் குல மாலையான “ஆத்தி மாலையை” தில்லை வாழ் அந்தணர்கள் பிச்சாவரம் சோழ அரசர்களுக்கு அணிவிக்கிறார்கள்.
முடிசூட்டு விழா முடிந்ததும் “ராஜ கம்பிரத்துடன்” சிதம்பரத்தின் ராஜ வீதிகளில் யானையில் உலா வருகிறார்கள், வன்னிய குல க்ஷத்ரியர்களான பிச்சாவரம் சோழ அரசர்கள்.
முடிசூட்டு விழாவின் போது, தில்லை வாழ் அந்தணர்களிடம் முடியெடுத்து கொடுக்கும் வேலையாட்கள் கூட, இன்று தாங்கள் தான் சோழர்களின் வாரிசுகள் என்று பொய் சொல்கிறார்கள். சோழர்களின் சமூகத்தை சேர்ந்த வன்னியர்கள், அவர்களிடம் சோழர்கள் காலத்தில் வேலை செய்ததாக சிதம்பரம் வரலாற்று கூட்டத்திலேயே எந்த வித சான்றுகளும் இல்லாமல் பொய் சொல்கிறார்கள்.
சோழர்கள் காலம் முதல் இன்று வரை, தங்களது குல தெய்வ கோயிலான தில்லை ஆடல்வல்லான் கோயிலில் “சோழ மன்னர் மண்டகப்படி” செய்யும் சோழ அரசர்களின் வாரிசுகளான பிச்சாவரம் சோழ அரசர்களைப் பார்த்து கைகூப்பி வணக்கம் தெரிவிப்பவர்களின் மரபினர்கள் தான் இன்று தங்களை தாங்களே சோழர்கள் என்று சொல்கிறார்கள்.
இப்படி இந்த முடிசூட்டு விழா /சோழ மன்னர் மண்டகப்படிகளை வேடிக்கை பார்க்க வந்தவர்கள் மற்றும் வேலை செய்ய வந்தவர்களின் வாரிசுகள் தான், இன்று தங்களை தாங்களே சோழர்கள் என்று சொல்லிக்கொள்ள ஆசைப்படுகிறார்கள்.
எல்லாம் காலத்தின் கோலமாகும்.

https://vanniyacaste.blogspot.in/
—– xx —– xx —– xx —–

Vilandai Vel

Vilandai in Udaiyarpalayam taluk was the Capital of the chief Vilandai Vel who was defeated by Kochenganan, the last ruler of the Sangam Age. It was also the Head Quarters of Vilandaikurram which formed a part of Irungolappadi region which was ruled by Irungovel of Pidavur who was a contemporary of Karikalachola.

Irungovel was one of the Velir Chiefs of the sangam age, who ruled from his capital city “Pidavur” was defeated by Karikala Chola. His capital city “Pidavur” has been identified with the modern “Pudaiyur” in Kattumannar Kudi Taluk. Imperial cholas inscriptions refers a territory called “Irungolappadi”, which comprising parts of Udaiyarpalayam, Kattumannarkudi, Tittakudi, Virudachalam taluks on both the banks of the vellar river (The river vellar obtained its name from the Velir as “Vel Aar” (வேலாறு). The “Irungolappadi” was ruled by the “Irungolar Chieftains” during imperial cholas times. The “Vilandai Kuttram” was one of the nadu which existed in the “Irungolappadi Region” was ruled by “Vilandai Vel”, a chief of Vilandai in the sangam period.
During the period of Vikrama Chola in the year 1130 A.D, a Velir Chieftain named “Palli Kuttan Madurantakan alias Irungola Raman” referred in the Pennadam inscription (A.R.E. No.259 of 1928-29, Tittakudi Taluk). He belongs to “Vanniya Caste”. The “Erumbur” (situated on the northern bank of river Vellar) inscription mentions a Velir Chieftain named “Irungolan Gunavan Aparajitan” as a feudatory to Parantaka Chola-I.

சோழ மாமனும் பல்லவ மச்சானும்

சோழ பெருவேந்தன் மூன்றாம் குலோத்துங்கச் சோழனுக்கு, பல்லவ குல பாரிஜாதன் காடவ கோப்பெருசிங்கன்அவர்கள், “மச்சான்” மற்றும் “மருமகப்பிள்ளை”உறவுமுறை.
பள்ளி குல காடவராய கோப்பெருசிங்கப்பல்லவனுக்கு, சோழ பெருவேந்தன் மூன்றாம் குலோத்துங்கச் சோழன் அவர்கள், “மாமன்” மற்றும் “மாமனார்” உறவுமுறை.
இந்த ஒருசான்றே போதுமானது, சோழர்களும் பல்லவர்களும் “வன்னிய குல க்ஷத்ரியர்கள்” என்பதற்கு.

அக்கினி FIRE

பிரம்மாவின் புத்திரன் என்பர் ஒருசிலர். கசியபன் புத்திரன் என்பர் ஒருசிலர். இவனுக்கு கால் மூன்று. நாக்கு ஏழு. முகம் இரண்டு. அர்ஜூனனுக்கு ‘காண்டீவம்’ கொடுத்தது இந்த அக்கினி தேவரே.
அக்கினி இருவகைப் படும். 1) திரேதாக்கினி, 2) பாஞ்சாக்கினி. இதில் திரேதாக்கினி என்பது, ‘ஆகவனீயம், தக்ஷிணாக்கினி, காருகபத்தியம், என மூன்று பிரிவுகளை கொண்டது. அவைகள் முறையே கிழக்கு, தெற்கு, மேற்கு திசைகளில் வேதியில் வளர்க்கப் படுவன. பஞ்சாக்கினி என்பது மேற்சொல்லிய மூன்றுடன் ‘சவ்வியம்’ ‘அபசவ்வியம்’ என ஐந்து பிரிவுகள் கொண்டது. இவை இரண்டும் ‘ஈசான’ திசையில் வளர்க்கப் படுவன.
அக்கினியானது, பூதங்களுள் நடுநிலையில் உள்ளது. இது உருவத்துடனும், உருவமில்லாமலும் இரு நிலை உண்டு. விண்ணுலகத்தில் சூரியனிடத்தில் ஜோதியாகவும், மேகத்திலே மின்னலாகவும், பூமியிலே தீயாகவும், சமுத்திரத்திலே வடவையாகவும், ஜீவன்களில் உடலிலே ஜாடராக்கினியாகவும், பிரபஞ்சதிலே வெகு வேகமாக பரவக்கூடியதாவும் இருப்பதாக ரிஷிகள் உணர்ந்துள்ளனர். இந்த அக்கினி மண்டலத்தில் உள்ளவர்களை அக்கினித் தேவர்கள் என அழைப்பர்.

Dhayanidhi Devi-Forgotten Woman

We read many women leaders of Tamilnadu from the newspapers , magazines, books and from the a vast collections in search engine’s archive. But there are invisible women leaders, who took a lead among successful men in their times, for social reformations and strengthening an oldest community people, descendants of Pallava kings.
I wish to share about one such great young woman of 27 years , of Tamilnadu, who lead The Vanniyakula Kshatriya First Women’s Conference , held at Ammur in North Arcot Jilla, 70 years before, on 4th March 1945, prior to independence in the world war time. She addressed the gathering on the communities ups and downs, Education, Women’s Duties and Village Development.
As the speech was in Tamil, I am not a competent enough to do an exact translation and so given here the brief content in my way, not contradicting the original speech.
( My sincere request to all the readers is, please go through the complete text of the speech as I believe all of us could read Tamil well, so that the minute detail of Smt.Dhayanidhi Devi’s speech can be enjoyed and proudly shared to our next generation).
A brief biography about the noble woman :
Name : Smt. Dhayanidhi Devi
Daughter of : Sri.Raju Nayagar & Smt.Kanakambujam
Spouse: Sri.N.R.Muniswamy Nayagar ,B.A.,B.L.,( Advocate )
Born on : 8th August 1918
Married : 1st July 1942 ( @Arakonam )
Died on : 14th May 1962
Children : Four sons ( Sr.M.Chandarashekaran, Sri.M.Mohan, Sri.M.Devendiran and Sri.M.Sampathkumar)
The speech goes on like this. She addressed the women as ‘Sisters and Mothers’ and thanked all for honoring her to be the Felicitation Committee Head of the First Women’s Conference of Vanniyakula Kshatriya Community and expressed her profound thanks to all for getting together from all places in and around the state.
She talked about the tough time of war, faced by all Indians and the economic constraint in all the states and gave hope to all that the war will end soon and victory and peace will surely come for us. She also pointed out that wartime emergency support had been extended to the extent possible and may pardon if there is any shortfall. The ext topic she took was about Vanniyakual Kshatriya Community’s ancient graceful days and present lowness. We are the descendents of Chera , Chola, Pandiya Kings and Pallava kings, who ruled Kancheepuram and Mahapalipuram as capitals.
Though the population was about 40 lakhs, the community people holds a backward position in government positions and social orders because of spending money lavishly for mundane functions. But population keeps increasing.
Her exemplary talk on ‘Education’ speaks on the importance of at least secondary education for our community people who cannot afford the expenses of higher education and try to use the P.T.Chengalvaraya Naicker’s free education schemes for higher education. Unless we are educated, we cannot achieve our goal of uplifting our people in the society. In our villages still people are illiterate and blindly put their thumb impression wherever a signature is required. Work oriented education will be helpful if anyone who could not pursue higher education.Now only few of our community people are in city as doctors, advocates , teachers and in government jobs. We should be given an important place in the society and our propaganda only can make our effort to attain the equal status among all.
She gave a wonderful talk on the duties of women folk of our community. How to bring up our child for the better future of them in the society was stressed by her. Hygiene , education, good habits, character development, duty, dignity and divine are the qualities to be inculcated among our children. Women are called as “Graha Lakshmi” and they have to live up to that. She explains how to receive the husband who comes from work and how a wife can support to the best possible way to add the house income by doing small craft works etc.
On the topic of Village Development , she insisted “ no to drinks “ and how to have a clean and healthy environment for self and the community. We have to build reading room, night school, co-operative bank and frequent meetings to socialize our community people.
Social Development depends on all the above reforms and men and women should work selfless. Unity, self defense, patience, continuous effort, belief in God, cooperation, peace, good thought and sacrifice will definitely bring us success to our community people in all walks of life. Respecting one’s God and having a brotherhood relation among all community people is important.
She thanked the gathering for their patience hearing at the end.

Let us be proud of the great soul and there are many take away from her speech, which is applicable to all of us even today for a better living, family relationship and social responsibility.

http://tamilkshatriyasvanniyar.blogspot.in/2016/09/blog-post.html

hottal inscription

Archaeologists have successfully restored the 11th century temples at Hottal in Nanded district of Maharashtra, dating back to the Kalyani-Chalukya era.

The Department of Archaeology, along with Directorate of Archaeology and Museums and Tourism and Cultural Affairs department, was engaged for the last five years to rebuild the temples which were in shambles,” a senior archaeology department official said.
“Loss of tensile strength, long time span and frequent earthquakes in the region were among the reasons for the deterioration of the temples located in Nanded district,” Rahul Bhosle, the assistant director, Aurangabad division, told PTI.
The difficult task during restoration of the temples was in assembling the stacked architectural items as they had lost their identification numbers due to the long gap in carrying out the work, Bhosle, who also holds additional charge of Nanded division, said.
After sanction of Rs 1.20 crore by the 12th Finance Commission, work on conservation and restoration of the Siddheshwar and Mahadeva temples was allotted to a firm in 2007-08. However, the work could not be completed due to some reasons, Bhosle said.
The work resumed in April 2010, a month after Bhosle was posted at Aurangabad. “The Siddheshwar temple has been completely restored to its original form, while the work of Mahadeva temple is in final stage of completion,” he said.
Also, Rs 3.5 crore have been sanctioned by the 13th Finance Commission for the Nandi temple during the next financial year, Bhosle said.
The Nanded district administration has also come out with a development plan for the Hottal temples under the Mega Tourism Circuit project, he said.
Hottal (ancient name Pottal) village is about 95 km south of Nanded. It borders Karnataka and Andhra Pradesh and is in Degloor tehsil.
The temples are built in Hemadpanti style of architecture. There are altogether four temples in ruins, namely Siddheshwar temple, Mahadeva temple, Nandi temple and Parashurama temple. They are state protected monuments under the Maharashtra Ancient Monuments and Archaeological Sites and Remains Act, 1960.
“We have blending of Hoyasala and Kalyani-Chalukya art aspects in this period, like the Mukuta type and intricacy in carving the ornaments. The Ganesha sculpture on the southern wall is an example of such fusion,” Bhosle said.
“At the same time, there is some difference between the female sculptures at the entrance of vestibule (antarala) and the ones on the wall. Those on the entrance to vestibule are typically carved in the style prevalent in Rashtrakuta period in the area of Maharashtra,” he said.
From the three inscriptions available in the village, it is known that the area was under rule of Kalyani-Chalukya, he said.
The inscription of Chalukya Somesvara-II (1068-76) is among the earliest and is about the Ashrama of Agastya Rishi on the bank of Vanjara river, he said.
The inscription tells us about the rising of Chalukya family and gives geneology of King Dhor, his sons Uttama, Kalichor and Arga, all belonging to the Vanhi Kula, he said.
Arga is also called ‘Raibheya’ in the inscription. Arga had a friend called Siddhugi who constructed a temple of Sidhesvara in Kalyani (Karnataka), the Chalukya capital.
The second inscription belongs to the Chalukya-Vikrama era and dates back to 1101, while the third inscription is from Chalukya-Vikkramaditya period and is dated 1120, he added.

http://www.indiatvnews.com/news/india/archaeologists-restore-11th-century-temples-at-hottal-16712.html

கலிங்கராய உடையார்கள்

கடலங்குடி வன்னிய குல க்ஷத்ரிய அரசர்களான
ஸ்ரீமத் ஆதி கலிங்கராய உடையார்கள். கடலூர் மாவட்டம் ஓமாம்புலியூரை தலைமையிடமாகக் கொண்டு ஆட்சி செலுத்திய வன்னிய குல க்ஷத்ரிய அரசர்களான இவர்கள் தங்களை பார்கவ கோத்திரத்து ஸ்ரீமத் ஆதி கலிங்கராய உடையார்கள் என்று குறிப்பிடுகிறார்கள். இவர்களது சொத்துப்பத்திரங்களில் தங்களை “பிரம்ம வன்னிய க்ஷத்ரிய ஜாதி” என்றே குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
இவர்கள் குறுநில மன்னர்களாகவும்,பாளையக்காரர்களாகவும், ஜமீன்களாகவும் விளங்கியிருக்கின்றனர். ஓமாம்புலியூர், நாகை மாவட்டம் கடலங்குடி, தஞ்சை மாவட்டம் குறிச்சி (அணைக்கரை அருகே உள்ளது) ஆகிய இடங்களில் இவர்களுக்கு அரண்மனைகள் இருக்கின்றன. கொள்ளிடம் ஆற்றின் வடக்குக் கரையில் ஓமாம்புலியூரும்தெற்குக் கரையில் கடலங்குடியும் அமைந்திருக்கின்றன.
கடலூர் மாவட்டம் முட்டத்தில் உள்ள பெரியாண்டவர் கோயில், காட்டுமன்னார் கோயில் அருகே கடம்பூரில் உள்ள சிவன் கோயில், ஓமாம்புலியூர் வியாக்ரபுரீஸ்வரர் கோயில் (பாடல் பெற்ற தலம்), கடலங்குடி மாரியம்மன் கோயில், சிவன் கோயில் மற்றும் வரதராஜபெருமாள் கோயில் உள்ளிட்ட பல கோயில்களுக்கு இவர்கள் பரம்பரை உரிமையுடையவர்களாக விளங்கிவருகின்றனர்.
கடலங்குடி அரசர் “ஸ்ரீமத் ஆதி கலிங்கராய முத்துகுமாரசாமிஆண்டியப்ப உடையார்” அவர்கள், உடையார் பாளையத்தின் 23-வது அரசரான “ஸ்ரீமத் கச்சி யுவரங்கப்ப காலாட்கள் தோழ உடையார்” அவர்களுக்கு தமது மூன்று மகள்களையும் திருமணம் செய்து கொடுத்தார்கள்.
காடவராய கோப்பெருஞ்சிங்கபல்லவனின் வம்சத்தினர்களானமுகாசா பரூர் கச்சியராய அரசர்கள் மற்றும் ஊற்றங்கால் அரசர்களான பரமேஸ்வர வன்னிய நயினார் ஆகிய வன்னிய அரச மரபினர்களுடன் கடலங்குடி அரசர்கள் திருமண உறவை கொண்டுள்ளனர்.
கடலங்குடி அரசர்கள் “ஆதி கலிங்கராயர்” என்று அழைக்கப்படுவதால், இவர்களது முன்னோர்கள் கலிங்கப்போரில் பங்கேற்றிருப்பார்கள் என்று கருதப்படுகிறது.
—– xx —– xx —– xx —–

காடவர் கோன் கழற்சிங்கன்

வன்னிய குல க்ஷத்ரிய வேந்தரான “காடவர் கோன் கழற்சிங்க நாயனாரை”, சுந்தரர் தனது திருத்தொண்டத்தொகையில் கீழ்கண்டவாறு குறிப்பிடுகிறார்கள் :-
“கடல் சூழ்ந்த உலகுஎலாம் காக்கின்ற பெருமான்
காடவர் கோன் கழற்சிங்கன் அடியார்க்கும் அடியேன்”
பல்லவர் பெருமான் கழற்சிங்க நாயனார் அவர்கள், சைவ நாயன்மார்களுள் ஒருவர் ஆவார்கள். இவர், கடலால் சூழப்பட்ட பல நாடுகளை ஆட்சி செய்தவர் என்பதை சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் அவர்கள் மிகத் தெளிவாக குறிப்பிடுகிறார்கள்.
எனவே இந்த அடிப்படை சான்றின் மூலம் தெரியவரும் உண்மையானது என்னவென்றால், வன்னிய குல க்ஷத்ரிய வேந்தர்களான பல்லவர்கள், தென் கிழக்கு ஆசிய நாடுகளை ஆட்சி செய்தவர்கள் என்பதும் அங்கே அவர்கள் பல கோயில்களை கட்டியவர்கள் என்பதாகும்.
சோழர்கள் காலத்தில் பெரியபுராணம் எழுதிய புலவர் சேக்கிழார் பெருமானார் அவர்கள், அப் புராணத்தில் காடவர் கோன் கழற்சிங்க நாயனாரை :-
“படிமிசை நிகழ்ந்த தொல்லைப் பல்லவர் குலத்து வந்தார்” என்றும் “காடவர் குரிசி லாராங் கழற்பெருஞ் சிங்க னார்” என்றும் குறிப்பிடுகிறார்கள்.
இத்தகைய பெருமைமிகு பல்லவ வம்சத்தில் இருந்து வந்தவரே, வீர வன்னிய குல க்ஷத்ரிய வேந்தன் “காடவ கோப்பெருஞ்சிங்கபல்லவன்” ஆவார்கள்.
—– xx —– xx —– xx —–

காடவன் மாதேவி

முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழனின் பட்டத்தரசியான “காடவன் மாதேவி” அவர்கள், பல்லவ வம்சத்தில் தோன்றிய அரசியாவார்கள். பள்ளி குல காடவராய கோப்பெருஞ்சிங்கனின் வம்சத்தை சேர்ந்தவர்கள் ஆவார்கள்.
இவர்களது பெயரினில் ஓர் “சதுர்வேதிமங்கலம்” அமைந்திருந்தது என்பதை சோழர்கள் காலக் கல்வெட்டு ஒன்று குறிப்பிடுகிறது:-
“காடவன் மாதேவி ஆன விருதராஜபயங்கர சதுர்வேதிமங்கலம்” (S.I.I Vol-II, No.22, Page – 114)
“விருதராஜா பயங்கரன்” என்பது முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழனின் பெயராகும். அவன் “பல விருதுகள் பெற்ற அரசர்களுக்கெல்லாம் பயங்கரமான அச்சத்தை கொடுப்பவன்” என்பதால் “விருதராஜ பயங்கரன்” என்று அழைக்கப்பெற்றான்.
சோழ மன்னர்கள், “வன்னிய குல க்ஷத்ரிய” சமூகத்தைச் சேர்ந்த அரசியார் “காடவன் மாதேவி” பெயரிலும் சதுர்வேதிமங்கலத்தை ஏற்படுத்தி அதை “பிராமணர்களுக்கு” கொடுத்திருக்கிறார்கள் என்பது உண்மையிலே வன்னியர்கள் பெருமையடையவேண்டிய விஷயமாகும்.
வன்னிய மன்னர்களான நிலகங்கரையர்களும், சம்புவராயர்களும் கீழ்கண்ட சதுர்வேதிமங்கலங்களை, பிராமணர்களுக்குஅமைத்து கொடுத்திருக்கிறார்கள் என்பதை கல்வெட்டுகள் குறிப்பிடுகின்றன. அவை :-
“பஞ்சநதிவாணச் சதுர்வேதிமங்கலம்”
“ஆதிநாயகச் சதுர்வேதிமங்கலம்”
“சம்புகுலப் பெருமாள் அகரமான இராஜ கம்பீரச் சதுர்வேதிமங்கலம்”
“செய்யாற்று வென்றான் சதுர்வேதிமங்கலம்”,
“ஸ்ரீ மல்லிநாதச் சதுர்வேதிமங்கலம்”,
“வீரகம்பீர சதுர்வேதிமங்கலம்”,
“ஸ்ரீமத் ராஜநாராயணச் சதுர்வேதிமங்கலம்”
“காங்கயநல்லூரானநீலகண்டர் சதுர்வேதிமங்கலம்”
“ஓசூரான காலிங்கராய நல்லூரான காலிங்கராயச் சதுர்வேதிமங்கலம்”
“இந்திரவனமான இராசநாராயணக்கவனமங்கலம்”
சதுர்வேதிமங்கலங்களை க்ஷத்ரியர்களான வன்னியர்கள், பிராமணர்களுக்குஏற்படுத்திக்கொடுத்தது என்பது அவர்களின் மீது வைத்திருந்த மிகப்பெரிய மரியாதையை காட்டுகிறது. இன்றும் பல வன்னியர்கள் பிராமணர்களின் மீது மிகப்பெரிய மரியாதையை வைத்திருக்கிறார்கள் என்பது உண்மையாகும்.
—– xx —– xx —– xx —

வன்னியர் வரலாறு vanniyar history

Naga Vamsam Palli Caste Vanniyar

Nagavamsa Kshatriyas played vital role in the Indian history.  They claim to belong to the Nagavamsa, (i.e) Naga (Cobra) race and the Kasyapa Gotra.  Several records of them reveals about their exact history and also paved the way to identify about their community to which they belonged.  They claim that, they belongs to “Agni Kula Kshatriyas” (i.e) “Vanniya Kula Kshatriyas”.

Nagavamsi Kshatriyas had more branches such as “Bastar Chhindaka Family”, “Sindha Family of Yelburga”,  “Bagaklot Branch” etc.  They used both “Nagari” and “Telugu” characters as their languages.

Narayanpal stone inscription (1111 A.D) of queen “Gunda Mahadevi”, the mother of “King Somesvaradeva”, records the grant of village Narayanapura to the god Narayana and the god Lokesvara.   Narayanpal is a village 23 miles north-west of Jagdalpur the capital of the Bastar feudatory state attached to the Chattisgarh Division of the central provinces.  It is situated on the river bank Indravathi, one of those minor rivers of India.

The donor was “Gunda Mahadevi”, the chief queen of the “Maharaja Dharavarsha”, the mother of the “King Somesvaradeva” and grandmother of “King Kanharadeva”, who was then ruling after the death of his father.  The chief queen “Gunda Mahadevi” granted the village Narayanapura during her grandson’s reign in the year 1111 A.D.

The dynasty claims to be “Nagavamsi of Kasyapa Gotra” and to have a tiger with a calf as their crest and to be the “Lords of Bhogavati”, the best of cities.  Bastar Nagavamsi Kings were closely associated with the Sindha Family of Yelburga.  The birudas of the two families are strikingly similar.  The Sindas also claims to be “Nagavamsodbhava”, born of the race of the Naga (Cobra) and the “Lord of Bhogavati”.  The Narayanpal stone inscription states as follows :-

“(Line, 1 – 6), Hail – The Patta Mahadevi of the Maharaja Dharavarsha Deva, who was born of the Nagavamsa, resplendent with the mass of rays of thousand hood  jewels ; who was the lord of Bhogavati, the best of towns ; whose crest was a tiger with a calf ; who was of the Kasyapa Gotra”.  (Epigraphia Indica, Vol – IX, page – 315).

“(Line, 12 – 17), After the Maharaja Somesvaradeva, who was known as her son ; who was born of the Nagavamsa, resplendent with the mass of rays of thousand hood jewels ; who was the lord of Bhogavati, the best of town ; whose crest was a tiger with a calf ; who was of the Kasyapa Gotra”.  (Epigraphia Indica, Vol – IX, page – 316).

The Rajapura copper plate of the King Madhurantaka Deva mentions about the village Rajapura, which was granted by him in the year 1065 A.D.  The Rajapura village is still now situated in Jagdalpur, the capital of Bastar, on the bank of the Indravati River.  The copper plate mentions the name “Madhurantakadeva”, “Prince Kanharadeva”, “Queen Nagala Mahadevi”, “Prince Nayaka”, “Nayaka Sudraka”, “Prince Tungaraja” and “Sreshthin Puliama”.    The copper plate (1065 A.D) further specifies that, the King Madhurantaka Deva belonged to the Chhindaka Family of the Naga (Cobra) race.  Therefore, the Bastar Nagavamsi Kings belongs to Chhindaka Family.

The King Madhurantaka Deva’s, Chhindaka Family is one among the 36 Agni Kulas mentioned by Chand Bardai, the Court Poet of King Prithviraja.  (Prithviraja Raso, Canto 1, Page-54, Nagari Pracharini Granthamala Series).

Therefore, it is very clear that, the Nagavamsi Kshatriyas hails from “Agni Kula Kshatriyas Community” (i.e)  “Vanniya Kula Kshatriya Community”.

Another stone inscription is situated in Sunarpal, which is 10 miles of Narayanpal.  The inscription states about the gift made by “Mahadevi”, the chief queen of the “King Jayasimhadeva” of the Naga (Cobra) Race, the supreme Lord of Bhogavati, having the tiger with a calf as crest (symbol).  The king is called “Rajadhiraja Maharaja Sri Jayasimhadeva”.

Barsur inscription (1108 A.D) of “Ganga Mahadevi”, the chief queen of “Nagavamsi Kshatriya King Somesvaradeva”, is now in the Nagpur Museum.  The inscription in the Telugu character and the language is also in Telugu prose.  The titles of the King is mentioned in Sanskrit, which is almost same as Narayanpal Sanskrit inscription.  The inscription records the gift of a village to two siva temples, which was built by the chief queen Ganga Mahadevi.

The Dantesvari Gudi Telugu inscription (1218 A.D), of the Nagavamsi King Narasimhadeva states that, “Maharaja Narasimadeva”, the ornament of the race of the best of serpents was ruling.  (Sri – bhujaga – vara – bhushana – Maharajul = aina Sriman – Narasimhadeva – Maharajula Rajyamu).

The Nagavamsi Kshatriya King’s origin is from Andhra Pradesh is well established with the help of inscriptions.  They belong to “Agni Kula Kshatriya Community” (i.e) “Vanniya Kula Kshatriya Community”.  Several branches of the Nagavamsa Kshatriyas ruled many parts of the present Andhra Pradesh, Maharashtra and Chattisgarh.

Ramtak in the Nagpur District, five miles from this place there is a village called Nagardhan, which was known as Nandivardhana in olden times, and local traditions assert that the surrounding country was ruled from that place by Kshatriya Rajas.

The “PALEWARS”, the “Agni Kula Kshatriya Pallis” are still living in Nandivardhan (Nagardhan) from ancient times.  They had migrated from Andhra Pradesh to Nandivardhan (Nagardhan) during the period of Agni Kula Kshatriya Kings such as “Nagavamsa Kshatriyas” and “Vakatakas”.

The Nagavamsa Kshatriya Kings were also mentioned in the sangam age Tamil Literature.  The “Perumpaanaatrupadai” (2nd century B.C) mentions about the king, “Tondaimaan Ilantiraiyan”, who born to Cholas and Naga Princess.  The Tamil Language term, “Tondaiman” and “Kadavas” clearly denotes to Pallava Kings.

Similarly, another ancient Tamil Literature, the “Manimegalai” speaks about the relationship between Nagas and Cholas.  The early Pallavas had the matrimonial affairs with the “Chutu Nagas” of Andhra Pradesh.  The Pallava King Sivaskanda Varman was called as “Siva Skanda Naga Sri” in the Banavase inscription (Contribution of South Indian to Indian culture, page – 13, S.K. Ayengar).  The saint “Thirumangai Azhwar” of 8-9 th century A.D. states that, the Pallava Kings had the “Serpent – Banner” :-

“தேம்பொழில் குன்றையில் தென்னவனைத்
திசைப்பதிச் செருமேல் வியந்து அன்று சென்ற
பாம்புடைப் பல்லவர்கோன் பணிந்த
பரமேச்சுர விண்ணகரம் அதுவே”

The Pallavas (Kadavas) are “Vanniya Kula Kshatriyas” (i.e) “Agni Kula Kshatriyas”.  The Kadavas mentioned in the Cholas inscriptions as “Pallis” (Vanniyas) by caste.  They had very close matrimonial affairs with the Cholas.

The Vanniya Kula Kshatriyas still have the name “Nagavada Palli” in the Dharmapuri Region of Tamil Nadu.  The Vanniya Kula Kshatriya Royal Kings of Udaiyar Palaiyam Zamin clearly mentioned in their Genealogical tree that, the “Zamin Family of Udaiyar Palaiyam of Bargava Gotram in Ganganooja Family that took its origin from Vanniya Kulam (the family of the God of Fire)”.  This proves that, the “Fire Race of Kings” existed through out India.

The pride history of “Nagavamsi Kshatriyas” reveals that, they not only ruled the “Tamil Nadu” and “Andhra Pradesh”  but also ruled the parts of “Maharashtra” and “Chattisgarh”.  The name “Nagpur” might have derived from the term “Nagavamsi Kshatiyas”.  Moreover, the “Agni Kulas” not only to “Southern India” but also to “Northern India”.  They all are comes under the clans of Kshatriyas (i.e) the family of the God of Fire.

—– xx —– xx —– xx —–